Moet je nou nog veel doen…?
Het is de vraag die menig klusser van een tweede-huis-in-Frankrijk treft die met bloed, zweet en flesjes bier het dierbare bezit aan het opkalefateren is.
Nou ja, moeten, moeten…? Dat is eigenlijk de vraag niet. Veel geschiedt gewoon omdat het kan.
Zoals deze Orangerie in de Franse Ardennen die in een kleine week door vier vrienden met een bundeltje staal, drank, eten, lachten, zweten, eten, drinken, verhalen vertellen, eten, drinken, gevloek, gejuich, eten, drinken, lassen, slijpen, schilderen, eten, drinken in elkaar is gezet.
Ver van de Arbeidsinspectie wordt er niet echt op CAO-tijden gelet. Als de avond de voortgang van het werk dreigt te verstoren, komt de bouwlamp te voorschijn. “Want het zou toch wel mooi zijn als dat hoekje daar helemaal klaar is…”
Een wereldklus, niet omdat het moest maar, inderdaad, vooral omdat het kon.
Een juweeltje, toch?
En als je in een paar minuten wilt zien hoe zo’n Orangerie geboren wordt, klik dan even op onderstaande link.